Internationale arbeid in Nederland: Alle wegen leiden naar Rome 1

Plattegrond van Rome

Mijn opa is opgepakt voor het dragen van een spijkerbroek. In Roemenië was dit destijds heel normaal in het communistische regime. De beperkte vrijheid heeft er mede voor gezorgd dat ik op jonge leeftijd, samen met mijn moeder, naar Nederland ben geëmigreerd. Voor de meeste mensen klink ik, en zie ik eruit als elke andere Nederlander. Maar ik zal nooit vergeten hoe het voelt om je “anders” te voelen in een nieuw land waar je niemand kent en je de taal niet spreekt.

Zoals mijn moeder zijn er een groot aantal migranten die werken in Nederland. Het gebied dat het huidige Nederland vormt trok al sinds de zestiende eeuw, vanwege de economische welvaart en de culturele en religieuze tolerantie, een groot aantal migranten aan. Tegenwoordig is Nederland een multiculturele samenleving. Uit een recent onderzoek van het CBS blijkt dat er 189 verschillende culturen in Nederland samen leven. Verder heeft 25,2 procent van de bevolking een migratieachtergrond. Deze migranten krijgen te maken met een groot aantal nieuwe regels en wetten. Hierbij kunnen er vragen ontstaan zoals waar je op moet letten bij internationale arbeidsverhoudingen, in welk land de internationale werknemer belasting moet betalen en waar hij/zij de verzekeringen moet afsluiten.

De Rome 1 Verordening

Het antwoord op deze vragen staat in de Rome 1 – Verordening die op 17 december 2009 in werking is getreden. Deze verordening heeft onder andere betrekking tot arbeidscontracten.

De toepassing van de Rome 1 Verordening op arbeidsovereenkomsten

De bepalingen van dit Verdrag zijn van toepassing op verbintenissen uit overeenkomst, in gevallen waarin uit het recht van verschillende landen moet worden gekozen op grond van artikel 1 lid 1 Rome 1. De hoofdregel van deze verordening is op grond van artikel 3 Rome 1, dat het recht van het land waar gewoonlijk de arbeid verricht wordt van toepassing is. Dit zorgt er voor dat er dus niet gekozen kan worden voor wetgeving van een ander land, indien dit bijvoorbeeld minder gunstig is voor de werkgever. Het criterium van het “gewoonlijke werkland”, op grond van artikel 8 lid 2 Rome 1, betekent dat het gaat om het land waar of van waaruit de werknemer het belangrijkste deel van zijn verplichtingen jegens zijn werkgever vervult.

De toepassing van de Rome 1 Verordening binnen internationale sectoren

De toepassing van de verordening wordt lastig wanneer de arbeid in meerdere landen wordt verricht. Hierbij kun je denken aan vrachtwagenchauffeurs, vliegtuigpersoneel, en werknemers binnen de toerismesector. In deze gevallen dient er rekening te worden gehouden met de onderdelen die kenmerkend zijn voor de werkzaamheden.

  • In welk land de werknemer de werkzaamheden verricht;
  • In welk land de werknemer instructies voor zijn opdrachten ontvangt;
  • In welk land de arbeidsinstrumenten zich bevinden;
  • In welk land het werk vooral wordt verricht;
  • In welk land de werknemer na zijn werkzaamheden terugkeert.

Kortom: Een internationale werknemer dient dus in het land waar de werkzaamheden worden uitgevoerd belasting te betalen en verzekeringen af te sluiten.

Hulp nodig?

Zoekt u een specialist die echt begrip heeft voor uw situatie? Heeft u hulp nodig bij vreemdelingrechtelijke- en/of arbeidsrechtelijke kwesties? Neem contact op met de juristen van AAme via legal@aame.nl!


Winkelwagen
Click to access the login or register cheese
Scroll naar boven